Ik droomde dat ik in het licht van een schijnwerper op de grond lag. Al het andere was donker. Af en toe verschenen gezichten van vrienden en collega’s. Mensen die voor me baden.
Ze kwamen en gingen, maar ik lag nog steeds op de vloer. Alleen. Huilend.
‘Ik weet niet wat deze droom betekent’, zei ik tegen mijn christelijke therapeut.
‘Ik wel’, zei hij. ‘Dat je moet rouwen om wat je is overkomen.’
Ik zweeg even en vroeg me af ik moest delen wat in het diepste van mijn hart omging. Dit was een vertrouwelijk gesprek. Ik kon het hardop zeggen.
‘Maar wat als ik geloof dat deze depressie mijn eigen schuld is? Wat als God me straft voor mijn zonden?’
Mijn begeleider gaf er geen direct antwoord op. Niet omdat hij het niet had, maar omdat God dit aan mij moest openbaren. Op Zijn tijd.
Dit was in 2016. Mijn werk als hulpverlener had geleid tot ‘secundair trauma’. Met andere woorden, de trauma’s van anderen kregen teveel vat op mij. Ik had ze nooit verwerkt.
Uiteindelijk heb ik ze bij het kruis kunnen brengen. Daarover wil ik ooit ook nog wel eens een boek schrijven.
Onlangs worstelde ik echter opnieuw met depressie. Het is alsof je verdwaald bent in een donker bos. Ergens achter die bomen schuilt het licht.
Je weet dat het daar is, maar het voelt alsof dat licht onbereikbaar is. Alsof je er niet kunt komen.
Ik liep door mijn woonplaats Kampen en luisterde op Youtube naar iemand die een preek van Charles Spurgeon voorlas.
Spurgeon was een bekende, Britse voorganger in de 19e eeuw. Hij heeft onvoorstelbaar veel invloed gehad en betekend voor de kerk.
Hij was ook met regelmaat depressief.
Eén zin raakte me als een bliksemschicht.
‘Wees blij met een zwak geloof’, zei Spurgeon. ‘Een zwak geloof is ook geloof.’
Je weet dat het daar is, maar het voelt alsof dat licht onbereikbaar is. Alsof je er niet kunt komen.
Ik liep door mijn woonplaats Kampen en luisterde op Youtube naar iemand die een preek van Charles Spurgeon voorlas.
Soms lig ik in bed en overvalt de angst mij. Dan denk ik dat ik niet behouden ben.
Ja, ik weet dat ‘volmaakte liefde de angst uitdrijft’. Het laat maar weer eens zien dat ik niet volmaakt ben, omdat ik soms bang ben. Die angst voor de hel heb ik altijd gehad.
Het is één van de redenen waarom ik soms denk dat ik een zwak geloof heb. Terwijl God me juist geroepen heeft om het geloof van anderen te versterken!
(Daarom schreef ik het boek ‘De Bijbel in 1 Dag’.)
Maar al is ons geloof niet groter dan een waakvlammetje, als het echt brandt, is het nog altijd vuur.
De Here Jezus zei het veel duidelijker: ‘Als je geloof zo groot is als een mosterdzaadje, kun je bergen verplaatsen.’
Zelfs een zwak geloof is krachtig.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!